Waarom, lieve Cath?

Lieve Cath,

Het moet nu een jaar of twaalf geleden zijn dat ik je leerde kennen. Jij met Nic en de fiets voor Vlaanderen Vakantieland en ik zomaar, daar ergens rond lummelend. Maar de klik was er, dat moet je toch geweten hebben? Van dat moment af heb ik mijn hart moeten mennen.

Natuurlijk was er toen al Frank. Maar ik had tijd. Jij moest je weg nog vinden. Je kon je aan mij niet binden. Waarvoor dank. Ook ik had nog dingen uit te zoeken.

Toen ik vorige week vernam dat jij en Frank het voor bekeken hielden, deed mijn hart een vreugdesprong, en eindelijk zou ik je, op één knie mijn liefde betuigen. Liefst alleen, alleen wij samen. Onze liefde behoeft geen getuigen.

Tot ik je vandaag zag liggen, in de krantenwinkel, op de Dag Allemaal. Je was al weer van straat en iedereen mocht het weten. Jij sloeri, jij slet, jij ongetemd stuk vreten. Je hebt mijn hart aan stukken gereten.

Het ga je goed Cath, maar ik kan niet opnieuw veertien jaar wachten. Moest je je bedenken, je weet me wonen. Ik woon op het tweede. Het is met de trap naar boven.

Eric